„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła by się modlili nad nim i namaścili go świętym olejem w Imię Pana. Modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”. (Jk 5, 14n).
Kapłana należy wezwać gdy zachodzi poważna choroba, starość lub nagły wypadek. Wezwanie należy zgłosić przez osobiste przyjście na plebanię lub do kancelarii parafialnej.
Przy zgłoszeniu należy podać imię i nazwisko chorego oraz dokładny adres, a także należy określić jego stan zdrowia – zwłaszcza, gdy chory nie jest w stanie przyjąć Komunii Świętej. Chory w czasie odwiedzin ma możliwość przystąpienia do Spowiedzi św. i przyjęcia Komunii Świętej. Zawsze przy tej okazji jest możliwość udzielenia Sakramentu Chorych, który może być przyjmowany wielokrotnie, nawet w czasie tej samej choroby, szczególnie jeśli nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia chorego.
Osobom w podeszłym wieku udzielamy tego sakramentu raz w roku.
Zmarłym nie udziela się sakramentu chorych!
Stół w pobliżu łóżka chorego nakrywamy białym obrusem. Umieszczamy na nim krzyż, a obok świece, kropidło i naczynie z wodą święconą. Na małym talerzyku przygotowujemy plasterek cytryny lub trochę soli oraz mały wacik do oczyszczenia palców po namaszczeniu. Dobrze jest, jeśli przygotuje się szklankę z wodą, aby chory mógł napić się, by od razu przełknąć hostię. Jeśli chory ma zawsze kłopoty z połykaniem, osoba opiekująca się nim, musi wcześniej powiedzieć o tym księdzu. Kapłan udzielając Komunii Świętej poda tylko cząstkę hostii.
Prosimy nie czekać na ostatnią chwilę z wezwaniem kapłana do chorego, aby ten obrzęd nie stał się „ostatnim namaszczeniem”.