W naszej parafii możemy skorzystać z tego sakramentu:
codziennie przed i podczas Mszy św. porannej i wieczornej;
w określonych w ogłoszeniach godzinach.
Sakrament pokuty – zwany jest także sakramentem przebaczenia grzechów, nawrócenia, spowiedzi lub pojednania. W świetle wiary nie ma większego zła niż grzech i nic innego nie powoduje gorszych skutków dla samych grzeszników, dla Kościoła i dla całego świata.
Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są: żal za grzechy, spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem oraz postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych. Żal za grzechy powinien wypływać z motywów wynikających z wiary. Jeśli jego źródłem jest miłość do Boga, nazywamy go „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, nazywamy go „wystarczającym”.
Osoba chcąca dostąpić pojednania z Bogiem, musi wyznać przed kapłanem wszystkie grzechy ciężkie, których jeszcze nie wyznawała, a które przypomniała sobie po starannym zbadaniu swojego sumienia (podaje ich liczbę i okoliczności). Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie koniecznym, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.
Do odpuszczenia grzechów zostali upoważnieni przez władzę kościelną tylko kapłani. Zadają oni penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”.
Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem; pojednanie z Kościołem; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne; darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijan.