Poświęcenia i błogosławieństwa należą do sakramentaliów. Są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła.
Należy odróżnić poświęcenie od błogosławieństwa.
Poświęcenie oznacza przeznaczenie rzeczy (np. miejsca, naczyń, znaków religijnych itp.) lub wybranie człowieka do kultu Bożego.
Błogosławieństwo jest uwielbieniem Boga i prośbą zanoszoną do Niego o łaskę i zbawienie dla człowieka w różnych sytuacjach życiowych. Błogosławić rzeczy jest równoznaczne ze składaniem dziękczynienia Bogu za dary (np. chleba, wody itd.) i proszeniem Go, aby służyły człowiekowi ku zbawieniu.
Należy wystrzegać się skrajnych stanowisk wobec sakramentaliów: racjonalistycznej niechęci, a z drugiej strony – naiwnego szafowania nimi jakby działały magicznie. W związku z tym umożliwia się wiernym świadomy, czynny i łatwy do zrealizowania udział w nich, by „we wszystkim Bóg był uwielbiony”. Każda wartość życia ludzkiego staje się wtedy wyrazem czci oddawanej Bogu. Duszpasterze pielęgnują i utrzymują stare, zawsze aktualne błogosławieństwa, np. święcenie gromnic, popiołu, wody itp.
Pamiętajmy o właściwym znaczeniu oraz symbolice poświęcenia i błogosławieństwa.
